Powrót do sportu po rekonstrukcji ACL

W artykule opisuję przypadek piłkarza amatora, który zgłosił się do mnie po 6 miesiącach od zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Pacjent zerwał ACL w trakcie gry w piłkę. Rekonstrukcja miała miejsce trzy miesiące po urazie. Po zabiegu pacjent przez miesiąc korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych u profesjonalnego fizjoterapeuty. Po odstawieniu kul zaprzestał rehabilitacji, co okazało się dużym błędem i skutkowało chronicznym bólem stawu kolanowego oraz sąsiednich struktur. W takim stanie pacjent zgłosił się do mnie.

Diagnoza

Przed przystąpieniem do rehabilitacji nastąpiła diagnoza pacjenta.

Wykryte zostały następujące obszary problemowe:

1. Obawa pacjenta przed obciążaniem kontuzjowanej kończyny (prawej), co powodowało niesymetryczne obciążanie kończyny zdrowej (lewej).
2. Zauważalna różnica masy mięśniowej mięśnia czerwonogłowego uda, mięśni kulszowo-goleniowych oraz trójgłowego łydki, pomiędzy kończynami. Różnica w obwodzie uda wynosiła ok. 5 cm na niekorzyść prawej nogi.
3. Koślawienie prawego kolana.
4. Deficyty siłowe mięśni prawej nogi - zarówno subiektywne (prawa noga słabsza od lewej), jak i obiektywne - słabe wyniki siłowe w ćwiczeniach (przysiad, uginanie nóg na maszynie, wypychanie suwnicy jednonóż).
5. Niewielkie różnice w zakresie ruchu w stawie kolanowym prawym i lewym.

Rehabilitacja

Okres rehabilitacji podzielony został na dwa etapy. W pierwszym przywrócony został pełny zakres ruchu w kontuzjowanej kończynie oraz miała miejsce nauka poprawnych wzorców ruchowych. Etap ten charakteryzował się dużą ilością rozciągania, rolowania oraz masażu.

Wdrożona została nauka:

1. przysiadu w kilku wersjach - goblet squat, przysiad bułgarski, przysiad ze sztangą z przodu i z tyłu oraz nad głową,
2. mostki biodrowe,
3. wspięcia na palce,
4. skoki jednonóż.

W domu pacjent schładzał kontuzjowane kolano oraz rolował mięśnie uda.

W drugim etapie przystąpiliśmy do budowy masy mięśniowej i siły obu kończyn. Większość ćwiczeń wykonywana była jednonóż, dzięki czemu zmniejszyła się asymetria siły między kończynami, poprawiła się praca miednicy oraz zakres ruchu w stawie skokowym. Dzięki lepszemu rozdziałowi obciążenia między wszystkie stawy pacjent wykazywał szybki progres siłowy we wszystkich ćwiczeniach. Zniknął ból kolana oraz strach przed obciążaniem kontuzjowanej kończyny.

Faza treningu funkcjonalnego

W związku z ustąpieniem dolegliwości bólowych oraz po wdrożeniu prawidłowych wzorców ruchowych razem z pacjentem przeszliśmy do adaptacji ruchów piłkarskich oraz koszykarskich. Ćwiczenia początkowo wykonywane były asekuracyjnie oraz z niedużym obciążeniem (wolne tempo, większe zwrócenie uwagi na elementy statyczne). Powoli wdrażane były dynamiczne ruchy.

Najważniejsze ćwiczenia stosowane w tym okresie:

1. skoki na jednej nodze,
2. sprinty,
3. bieg po skosie / łuku / krokiem odstawno-dostawnym,
4. zatrzymania na jednej nodze z ruchów dynamicznych,
5. wieloskoki.

Ponadto pacjent nadal wykonywał ćwiczenia siłowe z poprzedniego etapu.

Podsumowanie

Pacjent w okresie 4 miesięcy treningu wykonał zauważalny postęp w rehabilitacji. Przede wszystkim pozbył się dolegliwości bólowych, przywrócony został pełny zakres ruchu w kontuzjowanej kończynie i zniknął strach przed czynnościami silnie obciążającymi ACL.

Dalszy trening zawodnika przeszedł w fazę ogólną, typową dla każdego ćwiczącego, a więc skupioną na zwiększaniu siły ogólnej oraz poprawie umiejętności piłkarskich. Okres rehabilitacji został zakończony sukcesem.

Opracował:
Marcin Lipok
Kancelaria Marcin Lipok